Η Ινδονησία έχει γίνει μια βάση παραγωγής ηλεκτρονικών τσιγάρων

Ο Garindra Kartasasmita, Γενικός Γραμματέας του Indonesian Vapor Entrepreneurs Association (APVI), ανέφερε στην κεντρική ομιλία του στο IECIE Vape Show ότι η αγορά ατμίσματος στην Ινδονησία αυξάνεται από το 2013 με ετήσιο ρυθμό 50%, εκτός από το έτος 2021 που συρρικνώθηκε κατά 7% λόγω του Covid. Αναμένεται να ανακάμψει σε ανάπτυξη 50% το 2022.

Οι παράγοντες κόστους, όπως το κόστος γης και εργασίας, κάνουν την Ινδονησία την πρώτη επιλογή για εγκατάσταση στο εξωτερικό για εταιρείες ηλεκτρονικών τσιγάρων, αλλά η χώρα έχει επίσης περισσότερα να προσφέρει.

Η ευκολία ενοποίησης της παραγωγής και των πωλήσεων που προσφέρει ο μεγάλος πληθυσμός είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα της χώρας. Ο πληθυσμός της Ινδονησίας είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος στον κόσμο, με 280 εκατομμύρια, το 40% του συνόλου της Νοτιοανατολικής Ασίας. Επιπλέον, η Ινδονησία έχει κορυφαίο ποσοστό καπνιστών παγκοσμίως με τον πληθυσμό των καπνιστών να φτάνει τα 70,2 εκατομμύρια. Αυτό είναι ένα ποσοστό καπνίσματος 34%. Η δημογραφική δομή της Ινδονησίας την καθιστά έναν μεγάλο πληθυσμό για την ανάπτυξη ηλεκτρονικών τσιγάρων. Το 40 τοις εκατό του πληθυσμού της Ινδονησίας είναι κάτω των 35 ετών, γεγονός που την καθιστά επίσης μεγάλη δυναμική στην αγορά, καθώς ο νεότερος πληθυσμός έχει καλύτερη αποδοχή των ηλεκτρονικών τσιγάρων. Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα που παράγονται στην Ινδονησία έχουν τη δυνατότητα να καταναλωθούν στο εσωτερικό, μειώνοντας το κόστος αποστολής σε άλλες χώρες.

Δεύτερον, η Ινδονησία έχει σχετικά χαλαρούς κανονισμούς για την εμπορία ηλεκτρονικών τσιγάρων. Η Ινδονησία είναι η μόνη χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία που επιτρέπει τη διαφήμιση καπνού στην τηλεόραση και στα μέσα ενημέρωσης. Η Ινδονησία έχει επίσης ένα μέρος για bloggers με ηλεκτρονικό τσιγάρο και blogging μεταξύ κατηγοριών, όπως ομορφιά και περιποίηση δέρματος. Η Ινδονησία έχει τον δεύτερο υψηλότερο αριθμό αναρτήσεων στο Instagram που μοιράζονται άτμισμα και σχετικές συσκευές μεταξύ όλων των χωρών.

Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα μπορούν να πωληθούν και να εισαχθούν στην Ινδονησία μόνο εάν συνιστώνται από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (BPOM) του υπουργείου Υγείας και το Υπουργείο Βιομηχανίας. Επιπλέον, πρέπει να είναι πιστοποιημένο με το πιστοποιητικό Εθνικού Προτύπου Ινδονησίας (SNI). Σε γενικές γραμμές, οι πολιτικές εξακολουθούν να είναι φιλικές προς τους Κινέζους κατασκευαστές ηλεκτρονικών τσιγάρων.

Σχολιάζοντας το εργοστάσιο του Smoore στη χώρα, ο Bahlil, υπουργός επενδύσεων της Ινδονησίας και διευθυντής του Επενδυτικού Συντονιστικού Συμβουλίου, δήλωσε δημόσια «Χρειαζόμαστε συνεργασία, χρειαζόμαστε θέσεις εργασίας, χρειαζόμαστε ευκαιρίες που θα κάνουν τους αδελφούς μας ιδιοκτήτες Και ο Clayton Shen, πρόεδρος της Smoore Indonesia, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την υποστήριξη της ινδονησιακής κυβέρνησης, ιδιαίτερα για τα ατελώς κίνητρα που παρέχονται από το υπουργείο Επενδύσεων για τα εισαγόμενα μηχανήματα της εταιρείας.

Αν και η αγορά της Ινδονησίας είναι μια μεγάλη πίτα για τους Κινέζους κατασκευαστές, δεν είναι εύκολο να περιηγηθείτε σε αυτήν την αγορά.

Ένας γνωστός Κινέζος κατασκευαστής ηλεκτρονικών τσιγάρων που σκοπεύει να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο στην Ινδονησία αποκάλυψε στο 2FIRSTS ότι η εφοδιαστική είναι ένα πρόβλημα για τους κατασκευαστές και επί του παρόντος δεν υπάρχει καλή λύση. Εάν τα τελικά προϊόντα γεμίζονται και συναρμολογούνται στην Κίνα και στη συνέχεια αποστέλλονται στην Ινδονησία, ο χρόνος που κρατείται κατά παραγγελία είναι απρόβλεπτος. âΕίχα μια παρτίδα εμπορευμάτων που έφτασε στο τελωνείο στα τέλη του περασμένου μήνα, αλλά εξακολουθούν να βρίσκονται στο τελωνείο από τις 20 αυτού του μήνα. Αν συναρμολογήθηκε στην Ινδονησία και στάλθηκε από το ινδονησιακό εργοστάσιο, η διαφορά ώρας στην παράδοση δεν διαφέρει πολύ από την περίπτωση που είχε παραδοθεί από την Κίνα.â.

Δεύτερον, η έλλειψη μηχανημάτων. Ένας άλλος κατασκευαστής είπε στο 2FIRSTS, «Υπάρχει σημαντική έλλειψη εργαλείων και μηχανημάτων για να συμβαδίσει με τις γραμμές παραγωγής. Εάν κατασκευαστούν εργοστάσια εδώ, τα μηχανήματα πρέπει να μεταφερθούν από την Κίνα, το οποίο είναι ένα κρίσιμο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι μια λανθασμένη αντίληψη ότι η μόνη έλλειψη που θα αντιμετωπίσουμε είναι οι πρώτες ύλες.

Το χάσμα των εργαζομένων δεν είναι επίσης αμελητέα. Εκτός από την υπέρβαση πολιτιστικών και γεωγραφικών προκλήσεων κατά την εκπαίδευση των ντόπιων εργαζομένων, είναι δύσκολο να προσαρμόσουν το κινεζικό στυλ εργασίας. Ένας μυημένος είπε: «Η περιστασιακή στάση των Ινδονήσιων στο να καθυστερούν είναι πόνος στο λαιμό. Έπρεπε να δημιουργήσω πολλά κίνητρα για να τους εμποδίσω να καθυστερήσουν στη δουλειά και να πάνε [σπίτι] νωρίς. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από τις κινεζικές εργασιακές συνήθειες.â